Op zondag 7 januari heb ik in de mooie Antwerpse Stadsschouwburg kunnen genieten van de geweldige musical "Mozart!". Als echte musical fanaat heb ik al een 15 tot 20-tal musicals gezien, zelfs tot in Londen. Deze musical was er ook eentje om "u" tegen te zeggen, een klepper van formaat met een top cast.
De musical gaat over het leven van Wolfgang Amadeus Mozart, de legendarische componist die anderzijds heel fragiel en tastbaar is en uiteindelijk onderdrukt wordt aan de verwachtingen van zijn vader en van de maatschappij. Men speelt niet de liederen van Mozart zelf, maar men drukt wel zijne drukke bestaan uit in zowel fantastische Rock'n Roll nummers als in ingetogen nummers.
In deze musical zijn er heel wat momenten die mij hebben aangegrepen. Twee ervan wil ik met jullie delen omdat ze mij ook hebben geïnspireerd.
Het eerste is een moment waarin Wolfgang zingt over hoe hij probeert zichzelf te zijn in het lied "Hoe werp ik ooit mijn schaduw af". Mozart was een uitgelaten persoon die graag gokte en dronk, maar zijn schaduw laat hem niet vrij zijn. Zijn 'schaduw' wordt gespeeld door de kleine Amadé. Er is iets in Mozart dat steeds wil werken en wil componeren en met niks anders kan bezig zijn. Maar Mozart wil langs de andere kant ook vrij gelaten worden, weg van zijn schaduw. 
Het tweede moment is waar Constanze Weber (de vriendin van Mozart) zingt over hoe ze heel haar leven al heeft aangepast aan Mozart. Ze heeft geen leven meer door hem, haar toekomst ziet er niet rooskleurig uit. Ondanks het feit dat haar leven er triestig uitziet, zingt ze in het lied "altijd wordt er ergens gedanst" over hoe ze toch positief kan zijn en steeds kan dansen want ergens ter wereld is het wel 'feest'.Tijdens muzolessen zou je eens kunnen ingaan op het gegeven 'musical' en wat hier allemaal bij komt kijken: zowel drama als muziek als muziek komen allemaal samen in 1 geheel. In dit geheel worden dan ook nog eens mooie verhalen meegegeven aan het publiek. Een echte aanrader!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten